Spiertjes en Pijntjes
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Kristianne
15 Februari 2007 | Nieuw Zeeland, Marahau
Heeeee lieverds!
Nou de titel zegt het al..... Spiertjes en pijntjes..
Laat ik bij het begin beginnen. Het begon allemaal 3 dagen geleden.. We stonden vroeg op, braken de tent af (letterlijk) maar dan de tent waar we in sliepen, niet dat we "de tent afbraken" het hostel is nog heel!
Vervolgens werden we door een TRACTOR met daarachter een soort hokje/huifkar achtig geval opgehaald. Wij enthousiast als we waren hadden onze backpacks leeggegooid en alleen het "hoognodige" meegenomen. Korte broeken, bikini, shirtjes, hemdjes, toillettas, muggenspul (lang leve!) zonnebril, zonnebrand, slippers, slaapzak, regenponcho, 1,5 liter water, 3 blikjes energiedrink, maisblikjes, pasta, broden, jam, komkommers, tomaten, pesto (we aten pestopasta salade 2 dagen lang was echt lekker en we kregen veel jaloerse blikken van mensen die teerden op boterhammen of blikjes koude witte bonen in tomatensaus iew). Met nog wat snacks en ander klein spul wat ik vergeten ben te vertellen (fleecetrui bijvoorbeeld) bleek onze tas ineens +/- 12 kilo SLIK!!! Maar, ach wij kunnen dat wel!!!
Aangekomen bij het strand met onze tractor (GEWELDIG WIE VERZINT HET) zagen we allerlei TRACTORS (eerlijk waar) het water inrijden want ze hadden een watertaxi (bootje) op een aanhanger er achter hangen en die reden ze dan het water in, bootje vaart weg, tractor rijd terug naar het droge.. Maar toen wij daar aankwamen waren de bootjes op en wij zaten niet in een bootje dus zou onze tractor vastniet het water inrijden.. RIJD IE INEENS HET WATER IN... Ik kreeg spontaan doosangsten van "we zinken we zinken" en ook daarbij nog eens de slappelach van de hilariteit dat een tractor met huifkarachtig geval zomaar de zee in rijd.. Merkt ro ineens boeien aan de zijkant van de huifkar op, nou toen had ik het helemaal niet meer, lachstuip nummer 2. Gelukkig kwam er een bootje aangevaren en moesten we vanuit onze huifkar overstappen in het bootje (ik kon me echt niet voorstellen hoe we anders ooit heel aan zouden komen in totaranui). Na 1,5 uur met de watertaxi langs alle mooie baaien, strandjes, bergruggen, eilandjes (met zeehonden) kwamen we om 11 uur aan in totaranui en begonnen we vol goede moed en zonder pijntjes aan onze tocht naar bark bay. We liepen door bossen, langs bossen, over het strand, langs het strand, over een leegelopen baai (de low tide track) en later langs een bijna leegelopen baai (high tide track) en na 6,5 uur en met pijnlijke voeten en stiekem schouders en ja zeker heupen en rug (dat die buikband zo'n druk kan hebben na 6,5 uur zeg tjonge jonge dat deed/doet zeer) kwamen we aan in onze hut in barkbay. Het was een hut met 2 grote kamers waar je met 14 man in lag. Het waren 7 bedden naast elkaar (matrassen) en dan een 2e verdieping met weer 7 matrassen dus 28 mensen in totaal in de hut. Na het avondeten zijn we rond 9 uur in ons bed gecrasht en na 3x plassen en 4x irriteren omdat er altijd wel mensen zijn die snurken om 8 uur opgestaan om vervolgens dag 2 te beginnen.
Dag twee was korter 5 uur uiteindelijk maar deed wel erg veel zeer. Ik had niet echt spierpijn maar echt pijn aan mijn voeten omdat ik ineens veel zwaarder was dan normaal. Ro en ik hebben goed gefilosofeerd over dik worden dik zijn en dik zijn en moeite hebben met sporten en bewegen en de neerwaartsespiraal.. Weer een geweldig mooie wandeling en toen kwamen we bij de anchorage hut die echt 3 meter van het strand af was. Ongelooflijk eigenlijk als je er allemaal over nadenkt. Ik loop echt rond in het paradijs maar ik heb het gewoon niet meer door. (foto's volgen nog maar dat kan bij deze computer weer eens niet). Omdat we ons na het avondeten zo erg verveelde en het echt nog te vroeg was om te gaan slapen hebben we uiteindelijk waxinelichtjevingerschuifvoetbal gedaan en we waren echt fanatiek en waarschijnlijk ook echt luidruchtig. We gingen zo op in het spel totdat er een meisje ineens naast ons kwam staan en zei "you are so fun" en ineens 2 versufte koppen die terug in de werkelijkheid kwamen keken haar aan en ik zei "no, were so bored" en toen kwam lachstuip 3 welke gepaard ging met vreselijk veel buikpijn maar het was oooo zooo grappig (had je bij moeten zijn).
Vandaag zijn we vanuit bark bay teruggelopen naar marahau en wat denk je, met bakcpack en al deden we over de (volgens de bordjes) 4 uur durende wandeling, daar deden we 2 uur en 3 kwartier over. En dat met pijnlijke voeten en rug en nog steeds een zware maar gelukig zo'n 3 kilo lichter door het eten backpack. Ik ben echt trots op onszelf dat we deze 3 daagse wandeling zo goed voltooid hebben en ik sta er van te kijken hoe snel je lijf kan herstellen. Iedere dag dat ik aankwam dacht ik dat mijn rug en voeten nooit meer zouden herstellen en een korte tijd later was het al stukken beter en de dag erna was het eigenlijk over (totdat je dan weer gaat lopen natuurlijk).
Ohja nog een opmerking tussendoor.. Dag 1 en 2 hebben we tot verbazing van een meneer die we zagen bij de hut gelopen in spijkerbroeken. Ik liep daar rond in mijn spijkerbroek en hij zei " haha hiking in jeans" en ik zei heel onnozel yes?? En hij keek echt van HUH heb je echt gehiked in spijkerbroek? Dus ik zeg, Het werkte toch? Hier sta ik! Glimlachen en doorlopen...
Wij hebben heus niet perse een afritsbroek nodig of een soepel stofje ook al schijnt de zon en is het heeeeel warm op het strand in de volle zon. Vandaag waren we dan wel slim genoeg om in een korte broek te lopen hoor, dat dan weer wel.
Morgen gaan we richting Nelson een stadje om de dag erna naar Punakaiki te gaan waar we de pancakerocks gaan bekijken. VANDAAG IS DAG 50 van mijn reis en dat wil zeggen dat ik over de helft ben (97 dagen). Nog 2 weken en 2 dagen in Nieuw Zeeland en nog zoveel leuke dingen te doen!!!!
Nou, tot snel inclusief foto's en met weer een hoop verhalen!
Het ga jullie goed! (hoop ik) en hou me op de hoogte
Ohja, veel plezier met carnaval (grr dat mis ik dan toch een klein beetje) maar ik wil voor geen goud ruilen want hier schijnt de zon en is het heeeeerlijk!!!
xxxxxxxxxx
Nou de titel zegt het al..... Spiertjes en pijntjes..
Laat ik bij het begin beginnen. Het begon allemaal 3 dagen geleden.. We stonden vroeg op, braken de tent af (letterlijk) maar dan de tent waar we in sliepen, niet dat we "de tent afbraken" het hostel is nog heel!
Vervolgens werden we door een TRACTOR met daarachter een soort hokje/huifkar achtig geval opgehaald. Wij enthousiast als we waren hadden onze backpacks leeggegooid en alleen het "hoognodige" meegenomen. Korte broeken, bikini, shirtjes, hemdjes, toillettas, muggenspul (lang leve!) zonnebril, zonnebrand, slippers, slaapzak, regenponcho, 1,5 liter water, 3 blikjes energiedrink, maisblikjes, pasta, broden, jam, komkommers, tomaten, pesto (we aten pestopasta salade 2 dagen lang was echt lekker en we kregen veel jaloerse blikken van mensen die teerden op boterhammen of blikjes koude witte bonen in tomatensaus iew). Met nog wat snacks en ander klein spul wat ik vergeten ben te vertellen (fleecetrui bijvoorbeeld) bleek onze tas ineens +/- 12 kilo SLIK!!! Maar, ach wij kunnen dat wel!!!
Aangekomen bij het strand met onze tractor (GEWELDIG WIE VERZINT HET) zagen we allerlei TRACTORS (eerlijk waar) het water inrijden want ze hadden een watertaxi (bootje) op een aanhanger er achter hangen en die reden ze dan het water in, bootje vaart weg, tractor rijd terug naar het droge.. Maar toen wij daar aankwamen waren de bootjes op en wij zaten niet in een bootje dus zou onze tractor vastniet het water inrijden.. RIJD IE INEENS HET WATER IN... Ik kreeg spontaan doosangsten van "we zinken we zinken" en ook daarbij nog eens de slappelach van de hilariteit dat een tractor met huifkarachtig geval zomaar de zee in rijd.. Merkt ro ineens boeien aan de zijkant van de huifkar op, nou toen had ik het helemaal niet meer, lachstuip nummer 2. Gelukkig kwam er een bootje aangevaren en moesten we vanuit onze huifkar overstappen in het bootje (ik kon me echt niet voorstellen hoe we anders ooit heel aan zouden komen in totaranui). Na 1,5 uur met de watertaxi langs alle mooie baaien, strandjes, bergruggen, eilandjes (met zeehonden) kwamen we om 11 uur aan in totaranui en begonnen we vol goede moed en zonder pijntjes aan onze tocht naar bark bay. We liepen door bossen, langs bossen, over het strand, langs het strand, over een leegelopen baai (de low tide track) en later langs een bijna leegelopen baai (high tide track) en na 6,5 uur en met pijnlijke voeten en stiekem schouders en ja zeker heupen en rug (dat die buikband zo'n druk kan hebben na 6,5 uur zeg tjonge jonge dat deed/doet zeer) kwamen we aan in onze hut in barkbay. Het was een hut met 2 grote kamers waar je met 14 man in lag. Het waren 7 bedden naast elkaar (matrassen) en dan een 2e verdieping met weer 7 matrassen dus 28 mensen in totaal in de hut. Na het avondeten zijn we rond 9 uur in ons bed gecrasht en na 3x plassen en 4x irriteren omdat er altijd wel mensen zijn die snurken om 8 uur opgestaan om vervolgens dag 2 te beginnen.
Dag twee was korter 5 uur uiteindelijk maar deed wel erg veel zeer. Ik had niet echt spierpijn maar echt pijn aan mijn voeten omdat ik ineens veel zwaarder was dan normaal. Ro en ik hebben goed gefilosofeerd over dik worden dik zijn en dik zijn en moeite hebben met sporten en bewegen en de neerwaartsespiraal.. Weer een geweldig mooie wandeling en toen kwamen we bij de anchorage hut die echt 3 meter van het strand af was. Ongelooflijk eigenlijk als je er allemaal over nadenkt. Ik loop echt rond in het paradijs maar ik heb het gewoon niet meer door. (foto's volgen nog maar dat kan bij deze computer weer eens niet). Omdat we ons na het avondeten zo erg verveelde en het echt nog te vroeg was om te gaan slapen hebben we uiteindelijk waxinelichtjevingerschuifvoetbal gedaan en we waren echt fanatiek en waarschijnlijk ook echt luidruchtig. We gingen zo op in het spel totdat er een meisje ineens naast ons kwam staan en zei "you are so fun" en ineens 2 versufte koppen die terug in de werkelijkheid kwamen keken haar aan en ik zei "no, were so bored" en toen kwam lachstuip 3 welke gepaard ging met vreselijk veel buikpijn maar het was oooo zooo grappig (had je bij moeten zijn).
Vandaag zijn we vanuit bark bay teruggelopen naar marahau en wat denk je, met bakcpack en al deden we over de (volgens de bordjes) 4 uur durende wandeling, daar deden we 2 uur en 3 kwartier over. En dat met pijnlijke voeten en rug en nog steeds een zware maar gelukig zo'n 3 kilo lichter door het eten backpack. Ik ben echt trots op onszelf dat we deze 3 daagse wandeling zo goed voltooid hebben en ik sta er van te kijken hoe snel je lijf kan herstellen. Iedere dag dat ik aankwam dacht ik dat mijn rug en voeten nooit meer zouden herstellen en een korte tijd later was het al stukken beter en de dag erna was het eigenlijk over (totdat je dan weer gaat lopen natuurlijk).
Ohja nog een opmerking tussendoor.. Dag 1 en 2 hebben we tot verbazing van een meneer die we zagen bij de hut gelopen in spijkerbroeken. Ik liep daar rond in mijn spijkerbroek en hij zei " haha hiking in jeans" en ik zei heel onnozel yes?? En hij keek echt van HUH heb je echt gehiked in spijkerbroek? Dus ik zeg, Het werkte toch? Hier sta ik! Glimlachen en doorlopen...
Wij hebben heus niet perse een afritsbroek nodig of een soepel stofje ook al schijnt de zon en is het heeeeel warm op het strand in de volle zon. Vandaag waren we dan wel slim genoeg om in een korte broek te lopen hoor, dat dan weer wel.
Morgen gaan we richting Nelson een stadje om de dag erna naar Punakaiki te gaan waar we de pancakerocks gaan bekijken. VANDAAG IS DAG 50 van mijn reis en dat wil zeggen dat ik over de helft ben (97 dagen). Nog 2 weken en 2 dagen in Nieuw Zeeland en nog zoveel leuke dingen te doen!!!!
Nou, tot snel inclusief foto's en met weer een hoop verhalen!
Het ga jullie goed! (hoop ik) en hou me op de hoogte
Ohja, veel plezier met carnaval (grr dat mis ik dan toch een klein beetje) maar ik wil voor geen goud ruilen want hier schijnt de zon en is het heeeeerlijk!!!
xxxxxxxxxx
-
15 Februari 2007 - 07:37
Margit:
Schatje, ik ga nu eerst papa ophalen. Als ik thuis kom, lees ik je nieuwe verhaal helemaal. Fijn dat jullie de wandeling in elk geval helemaal hebben overleefd zelfs zonder sattelietradio ;)
xxxxx -
15 Februari 2007 - 09:53
Ruudje:
heerlijk verhaal, ik wacht op de foto's, want het is toch moeilijk om zo alles voor te stellen!
fijn dat het allemaal goed gaat :)
xxx kusje! -
15 Februari 2007 - 14:05
Margit:
Geweldig!! Je bouwt een bundel spieren op waar iedereen jaloers op is. Straks komt mijn kleine zusje als een grote hulk terug van haar wereldreis. Ik lees net bij Ro dat ze helemaal gek geworden is van de sandflies. Bij jou zie ik dat niet echt, dus dan zal jij er wel niet zoveel last van hebben gehad.
Je bent een Hollander en een meid of je bent het niet. Geweldig, hyken in een spijkerbroek. Ik zou het zo ook hebben kunnen verzinnen!
En dan die huifkar in het water, lijkt me inderdaad een hele vreemde actie om mee te maken.
Rust lekker uit, ik hoop dat de spierpijn snel verdwijnt. Ik ga vanavond nog even werken en dan heb ik een week vakantie waarvan lekker 5 dagen: CARNAVAL!!!!!! Ik heb er verschrikkelijk veel zin in!!
xxxx -
15 Februari 2007 - 14:35
Rent:
wat een leuk avontuur! vooral dat met die huifkar, heel apart. even doorbikkelen met de spierpijn. is net als hier overigens, eerste hockeytrainingen (alleen ik heb er gelukkig een kee rgeen last van!!). mis je dat niet? ik ben gister bij toeval roeland oltmans nog tegen het lijf gelopen. doe romina de groetjes en ik ben heel benieuwd wat je komende de dagen allemala gaat uitspoken. maar je zult in ieder geval wel een beetje gaan uitrusten (in de zon).. geniet er van!!
dikke kus vanuit het inmiddels ook redelijk warme (jawel, de zon schijnt weer eens!) nederland -
15 Februari 2007 - 19:36
Marion:
Geweldig verhaal. Hardop gelachen!!! kusje -
15 Februari 2007 - 20:14
Janita:
Hoi Kristianne,
ik volg je verhalen nog stteds op de voet en je schrijft erg vermakelijk!!!!!
XXX -
17 Februari 2007 - 21:02
Judith:
Ik ga ook naar de zon:D
Heb een nieuwe liefde aan de haak geslage.. ;) Noujah.. nog niet maar ik vind m wel leuk..
Ik hoop dat je het heel erg leuk hebt! Aan carnaval mis je niks man muts! Ik zwaai wel vanuit lanzarote;) KUS VAN JE LIEFSTE NICHTJE!!! -
19 Februari 2007 - 11:12
Muhammed:
Hey Kristianne!Ik kreeg je website van je zus Margit, dus ik kom even een kijkje nemen. Leuke verhalen, en mooie foto's :). Ik ben blij dat je het daar zo naar je zin hebt. Ik wens je nog heel veel plezier, pas goed op jezelf!
Groeten,
Muhammed (hoop da je me nog kent :P, Mo van Paulus remember:P) -
20 Februari 2007 - 21:54
Karin:
Hallo liefje
lees met veel plezier je verslagen ben jaloers op je.
Ik heb 1 dag carnaval gevierd(met de optocht mee gdaanTATATA!! 2e prijs gewonnen)nu na 2 dagen nog steeds kapot m'n hele lijf doet zeer maar het was leuk.geniet maar lekker, dikke kus Karin.
-
21 Februari 2007 - 10:27
Gow:
ontiechelijk stoer wijf!
in je spijkerbroek, echt te goed!
onze zon begint ook te komen, maar das natuurlijk nog geen kleinste vergelijking ;-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
