Vervolg op beestenboel

Hola,

Vervolg: na het zelfgebrouwen welkomstshotje (VIES) en de Hoegaarden witbiertjes zijn we de 12bedded dorm op gaan zoeken.. Om 05u ging de wekker weer en na 2x snoozen (zullen roomies vast fijn hebben gevonden) de taxi gepakt richting de goede busterminal om daar de bus te pakken richting puerto limón en moin om daar een bootje te pakken richting Tortuguero. Na de 35,- dollar p.p dachten we, goh dat is wel suis voor een half uurtje.... De zon scheen vollopen en onze boot bestond uit 4duitsers en 6nederlanders (het stikt hier van de Nederlanders) en de boot zat vol.... Na zo'n 30 minuten stapte er een costaricaans gezin in die de kinderstoel aan het dak van de boot bonden en zo vervolgden we onze tocht. Onderweg werden we getrakteerd op een grote krokodil en vele kleinere kaaimannen. Ook hebben we nog aapjes gespot (brulapen). En net nadat we een grote groep kaaimannen gepasseerd waren liep onze boot vast in het laagstaande water..... Gelukkig zonder kleerscheuren verder om zo'n kwartier later weer vast te lopen. Dit keer moest er uitgestapt worden om de boot te duwen. Wij deden, net als alle tica vrouwen in dit land, helemaal niks! De Nederlandse mannen stapte uit en gelukkig konden we 5u later (die 35 dollar was het zeker waard) kwamen we aan in tortuguero. De twee dagen die we daar hadden hebben we gevuld met:

1) een earlymorning kanotocht om vogels en apen te spotten en de eerste tropische regenbui te ervaren (ja we zaten midden op het water en ja, we moesten nog 30minuten terugvaren)!

2) een zoektocht naar kleine tortugo bebes oftewel kleine schildpadjes die uit hun ei kwamen en hun eerste tocht richting zee moesten maken. Na verschillende dode kijkjes gevonden te hebben hebben we toch nog zo'n 4 baby's het water zien halen. Soooo cute (Amerikaanse quote)!

3) ongewenst kamergenoten buitengewerkt die zich ophielden bij mijn hoofdeinde (lees: en krab zo groot als je hand en een kakkerlak zo groot als.... Nou ja, veel te groot)! Aangezien wij t zelf niet durfde hebben we met handen en voeten de Spaanstalige eigenaar zo ver gekregen om ze te verjagen!

4) onderweg naar de tortugo baby's hebben we nog een giftige spin gespot en zagen we bambi in de verte wegrennen... We wil zeggen, de gids en Kristianne en niet Renée (tot op heden is ze er nog niet overheen). Als straf heeft zij een grote pad voor de kamerdeur gezien en ik niet.. Ik kan hier gelukkig wel mee leven.

5) de lokale minidiscotheek draait slechte jaren 60muziek afgewisseld met slechte locale deuntjes.. De salsamuziek en dansmoves hebben we hier niet kunnen ontdekken. Het locale bier (Imperial) smaakt wel lekker!

6) in Costa rica is een bijzondere verdeling aanwezig. Waar kristianne aan de pacifische kust inmens populair is kan Renée aan de Caribische kust niet rustig over straat zonder door de locals met hun mobieltje op de foto gezet te worden.. De pickupline hier is:"chica, would you like to smoke some grass with me"... Nee natuurlijk niet!

Conclusie, de 5u durende boottocht naar tortuguero was tevens het hoogtepunt van tortuguero! De terugtocht naar san José hebben we een goedkopere bood die slechts 1 uur duurde geboekt. Goede beslissing aangezien het weer pijpenstelen regenden!

Eenmaal in san José waren we het bussen spuugzat dat we besloten een taxi naar alajuela te nemen die ons netjes voor de deur van ons hotel alajuela af heeft gezet. 

Zondag was helaas een loze dag omdat bijna alles dicht was in een van de grootste (maar toch kleine) steden van Costa rica. Om onze dag goed af te sluiten een bus gepakt (ja toch maar weeeer een bus) naar een sushitentje... Wat bleek: hij was ook gesloten! De afgelopen twee weken bleek onze grootste kostenpost het avondeten te zijn. Dit zou kunnen komen doordat wij zeer gedreven zijn in het vermijden van de costaricaanse traditionele keuken (rijst en bonen).
Diep ongelukkig bij de gedachte dat we er echt niet meer omheen konden hoorde we ineens haaaaaaaleluja de roep van een peruaans steakhouse! Mmmm ribeye en filet mignon!!! Toen Renée even naar het kleine kamertje ging zag Carlos de ober zijn kans schoon om zijn charmes (hij is net als ongeveer de gehele bevolking dik en lelijk) in de strijd te gooien.. We waren weer terug aan de pacifische kant. 

Terug in het hotel genoten we van onze private bathroom WITH hot shouwer, woehoew! Ze bestaan wel in dit land. 

Om onze laatste dag niet te slenteren in een van de oninteressante stede die Costa rica rijk is besloten we een laatste uitstapje te maken met de bus naar de poas vulkaan (Renée noemt hem steeds psoas, geen idee waarom)! Voor de kijkers thuis hebben we 2 briljante documentaires gemaakt (zowel in het nl als in t Chinees) waarin we getracht hebben de schoonheid van de krater en de Laguna Botos vast te leggen..... Je ziet alleen een grote dikke witte wolkenmassa met een vieze stinkende zwavel walm.. Ineens lijkt de psoas naam beter te passen, wat een k*t zicht! Na zo'n half uur hadden we toch echt alles gezien en mochten we vervolgens ruim 2u wachten op de eerst volgende bus terug!

Morgen voor de laatste maal de wekker om 5u voor een ruim 13u durende vlucht naar huis... 

Er zullen dingen zijn die we zullen missen en dingen die we zullen missen als kiespijn! 

Wat nemen we mee naar huis: Slippers voor kristianne, pumps voor renee, een aantal souvenirs en de standaardzin van de locale bevolking: La pura vida!
Ohja.. En natuurlijk onze bruine teint (en Renée's rode neus)!