Last stop: San Blas

Ik drijf bijna van mijn bedje naast het zwembad van onze rooftop swimming pool in Panama City met 32 graden terwijl ik dit typ. Ik heb besloten deze laatste (mega hete) zonnestraaltjes toch maar even mee te pikken voor we over 24u het vliegtuig instappen terug naar huis. Al een week afscheid aan het nemen van dit land met mixed feelings. Dat is misschien wat vroeg aangezien we precies op 2/3e van de reis waren, maar t is wel waar. Heb heel veel zin om Joost, Logan en Ivy, de rest van de familie, m’n vriendinnetjes (inclusief Judiths gegroeide buikkie) te zien. Dus in dat opzicht heb ik wel Fomo. Maar in ongeveer elk ander opzicht denk ik: laat mij hier nog maar even zitten in deze heerlijke ontspannen, mooie en warme plek! Wat een mega vette ervaring was/is dit zeg!

In Valle de Anton sloten we af met nog een hele mooie en best pittige hike. We dachten dat het vanaf ons hostel 1,5u was naar het uitzichtpunt, maar eenmaal daar aangekomen bleek dat het begin van de hike te zijn. Dat betekende dat we nog iets van ruim een uur door moesten ploeteren, berg op. Deze hike was ook weer zo mooi. We liepen letterlijk over bergtoppen en bergruggen. Op sommige momenten zag ik zowel links als rechts naast me een stukje afgrond, zo tof! Zag je aan de ene kant de vallei een vulkaankrater en aan de andere kant de oceaan. Dit had ik nog nooit zo meegemaakt! We zijn nog 2 laatste bergtopjes opgeklommen naar een Mariabeeld en een kruis. Het waaide er erg hard en het was zo stijl dat we terug op onze billen naar beneden zijn gegaan. Daarna was het tijd om naar Panama stad af te reizen voor onze driedaagse trip naar San Blas.

Oh en ‘s ochtends voor het werken hoorden we dus het geluid van een Tucan. En zonder mondkapje zijn we de straat op gerend om hem te spotten. GELUKT! Woehoewww. Iedereen draagt hier overal mondkapjes op straat. Zelfs midden in de nacht (dat zagen we toen we onze sunrise hike liepen om 04.45). Ook op de boot als je zijkensnat wordt. Je kunt je mondkapje dan letterlijk uitwringen, maar oké…

Na een ritje met de locale bus van 3,5u en ongeveer 4,5 dollar, heel anders dan de bus bij ons, werden we afgegooid op een busstation en pakten we een Uber voor 3 dollar (minder dan 3 euro) naar ons hotel dat nog zo’n 10-15 min rijden was. Na gegeten te hebben bij het lekkerste eettentje van de vakantie kochten we nog wat snacks, water en sangria en gingen we op tijd naar bed. De wekker ging om 04.30 en wat volgde was een lange rit van 3,5u waarvan zéker de laatste 1,5u over een hele hobbelige weg door de bergen omhoog, omlaag, links en rechts, de vele gaten in de weg ontwijkend. We werden met ongeveer 12 in een klein motorbootje gepropt en na ruim 1 uur varen langs grotere en kleinere bounty eilandjes, en elke golf zeewatervangend in the face, kwamen we aan op een klein eilandje voor een pauze van 2,5u. Ik heb deze hele vakantie serieus maar 2x mascara op gehad, waarvan ik het resultaat na de kletsnatte bootrit nog zal delen met jullie… Laten we zeggen dat ik een gemiste oproep had van het Cheng Du panda rescue center in China dat ze nog een plaatsje voor me vrij hadden.

En toen waren we in het paradijs. De San Blas eilanden ook wel de Kuna Yala is een autonoom stukje Panama waar Kuna Indianen wonen. Zij bepalen wat je mag bezoeken. Ergens op 1 van deze 500 eilandjes is een stukje van La Casa De Papel opgenomen. Het eiland waar Tokio en Rio zaten. De volgende stop was ons mini eiland waar 8 gebouwtjes opstonden. 5 hutjes waar je in kon slapen, 1 hutje waar de mensen die op t eiland werkten sliepen, een huisje waar de douches en toiletten zich bevonden en een huisje waar lange grote picknicktafels stonden waar we konden eten en drinken. Na een lekkere lunch met verse vis vervolgden we onze boottocht naar een ander eiland en een natural pool. Ik was in de veronderstelling dat dit op het eiland zou zijn, maar ineens stopten we midden op zee waar we op een ondergelopen zandbank konden wandelen. Een natural pool in de grootste natural pool (de zee) dus.

Weer terug op het eiland kregen we weer een lekker visje en sloten we de dag af met een kampvuur. Omdat wij de enige uit de groep zijn die twee nachten zouden blijven was iedereen vertrokken toen ik (ook voor het eerst deze vakantie later dan 7u) om 08.30 wakker werd. Jeetje, praktisch alleen op dit kleine paradijselijke eilandje. Na een korte ochtendduik in de zee (wat me schoner leek dan regenwater vermengd met een chloortablet) en een ochtend yoga sessie met misschien wel het meest rustgevende uitzicht ooit, kwam er een nieuwe boot met dagjesmensen ons ophalen voor een trip naar een ander local eilandje waar we weer een paar uur verbleven en ook zeesterren hebben gespot. Terug op ons privé eiland na de lunch namen we afscheid van de dagjesmensen en even later kwamen er 6 nieuwe mensen voor de nacht. We maakten nog een rondje rond het eiland met de kayak met zijn tweetjes en toen was het weer tijd om samen te socializen met onze nieuwe vrienden en samen te eten. Na de zoveelste keer dezelfde vragen en antwoorden ging ik even lezen in mijn hutje tot het kampvuur klaar was. Na goed doorgerookt te zijn en nog eens een blik op de heldere sterrenhemel, was het bedtijd. De watertaxi (lees weer 1,5u doorweekt raken terwijl je langs vele prachtige kleinere en grotere eilandjes met palmbomen scheurt) kwam ons vanochtend ophalen om 07.30.

Ik onderbreek dit verhaal even voor belangrijkere zaken (uitzoeken wat ons laatste avondmaal hier in Panama gaat zijn). Ben ik weer. Het is Sushi geworden. Klein detail: Irma eet vegetarisch en ik heb deze vakantie op een paar dagen na met haar meegedaan. Dat leek me veiliger voor mijn darmen (en ik lijk gelijk te hebben gekregen).

Inmiddels dus weer een bumpy ride verder hebben we ons ingecheckt voor de laatste 24u in een luxe hotel met 2 tweepersoonsbedden en dus een rooftop zwembad. En het gekke is, het is nog goedkoper dan sommige hostels waar we geslapen hebben in 8 persoons kamers in Bocas del toro en Boquette.

Ik gok dat dit mijn laatste update is, dus iedereen: tot ziens in Nederland. Bedankt voor de leuke reacties en het meegenieten met mij! Het was weer leuk om dit met jullie te kunnen delen!